என் தஸ்தாயெவ்ஸ்கி

லாசரஸின் மீள்உயிர்ப்பு

ஒரு எழுத்தாளன் நிகழ்காலத்தை பார்ப்பது போலவே இறந்தகாலத்தையும் எதிர்காலத்தையும் பார்க்கிறான்.அதற்கான கண் அவனுக்கு உண்டு.இறந்தகாலத்தில் நடந்த பேரழிவுகள் எப்படி அவனை துன்புறுத்துகிறதோ அதே போல வருங்காலத்தில் நடக்கவிருக்கும் பேரழிவுகளும் அவனை துன்புறுத்துகின்றன. அவனுடைய அதீத நுண்ணுணர்வு அவனை மிகவும் துயரம் கொண்டவனாக பதற்றம் நிறைந்தவனாக எப்போதும் இருக்க செய்கிறது. அப்படி துன்பப்பட்ட ஒரு ஆன்மா தான் தஸ்தாயெவ்ஸ்கி.

தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் நாவல்கள் மிகுந்த நாடகீயத்தருணங்களால் ஆனவை.குற்றமும் தண்டனையும் நாவல் ரஸ்கோல்நிகோவ் செய்யும் கொலையை மையப்படுத்தி நிகழ்கிறது.அது போல கரமசோவ் சகோதரர்கள் நாவல் தந்தை கரமசோவின் கொலையை மையப்படுத்தி நிகழ்கிறது.தந்தை பியோதர் கரமசோவின் மூன்று மகன்களான திமித்ரி, இவான்,அல்யோஷா தந்தை கரமசோவிற்கு முறைகேடாக பிறந்தவன் என்று கருதப்படும் சேமர்டகோவையும் சேர்த்து நால்வரும் பியோதர் கரமசோவின் கொலையில் ஏதோவோரு வகையில் சம்பந்தப்படுகிறார்கள். திமித்ரி குருஷன்கா என்ற பெண் மீது அதீத விருப்போடு இருக்கிறான். அதே நேரத்தில் தந்தை கரமசோவ் குருஷன்காவுக்கு மூன்றாயிரம் ரூபள்கள் கொடுத்து அவளை தன்னுடையவளாக்கி கொள்ள போவதாக சொல்கிறார். தந்தை மகனுக்குமான இந்த பிரச்சனையில் தந்தை கரமசோவின் கொலை நிகழ்கிறது.காவல் துறை திமித்ரிதான் கொலையை செய்திருக்ககூடும் என்று எண்ணி அவனை கைது செய்கிறது.ஆனால் உண்மையில் இவான் தான் மறைமுகமாக சேமர்டகோவை உந்தி கொலையை செய்ய வைக்கிறான்.தன்மீதான குற்றவுணர்வால் இவான் மனபிறழ்வு அடைகிறான். சேமர்டகோவ் தற்கொலை செய்து கொள்கிறான். திமித்ரி சிறை தண்டனை பெறுகிறான்.அல்யோஷா சிறுவர்களுடன் நிகழ்த்தும் உரையாடலோடு நாவல் முடிவடைகிறது.இந்த நாவலுக்கு இரண்டாம் பாகம் எழுத வேண்டும் என்று தஸ்தாயெவ்ஸ்கி எண்ணியிருந்தார்.ஆனால் நாவல் வந்த அடுத்த வருடம் அவர் மரணமடைந்தார்.

பேதை நாவல் அப்படிபட்ட நாடகீயத் தருணங்களால் ஆனது அல்ல என்பதும் உண்மையே.மனநலவிடுதியிலிருந்து திரும்பும் மிஸ்கின் தன் குடும்ப பெயரை கொண்டிருக்கும் யெபான்சினின் மனைவியை சந்திக்க அவர்கள் வீட்டுக்கு செல்கிறான். அங்கே நாஸ்டாஸியாவின் வரைபடத்தை பார்க்கிறான்.அவளின் முகத்தில் துயரத்தை பார்ப்பவன் அவளுக்காக இரக்கம் கொள்கிறான். அவளை துயரத்திலிருந்து காப்பாற்ற நினைக்கிறான். அன்று நிகழும் நாஸ்டாஸியாவின் பிறந்த நாள் விருந்தில் அவளை திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புவதாக சொல்கிறான். அதே நேரத்தில் நாஸ்டாஸியா மீது அதீத விருப்பால் துரத்தப்படும் ரோகஸின் அவளுக்கு ஒரு லட்சம் ரூபள்களை அளித்து அவளை தன்னுடன் வர சொல்கிறான். மிஸ்கினின் தூய அன்புக்கு முன் தன்னை மிகவும் கீழானவளாக கருதும் நாஸ்டாஸியா ரோகஸினுடன் சென்று விடுகிறாள்.அதன்பின் ரோகஸினுக்கும் மிஸ்கினுக்கும் இடையில் ஊசலாடியபடியே இருக்கிறாள் நாஸ்டாஸியா.இதற்கிடையில் அக்லேயா என்ற யெபான்சினின் கடைசி மகள் மிஸ்கினை விரும்புகிறாள். இறுதியில் அக்லேயாவின் மீதான காதலுக்கும் நாஸ்டாஸியாவின் மீதான இரக்கத்திற்கும் இடையில் நாஸ்டாஸியா மீதான இரக்கத்தின் பக்கமே மிஸ்கின் செல்கிறான். ஆனால் மறுபடியும் நாஸ்டாஸியா மிஸ்கினை விட்டு ரோகஸினிடம் சென்று விடுகிறாள்.இந்த முறை ரோகஸின் நாஸ்டாஸியாவை கொலை செய்து விடுகிறான். ரோகஸினுக்கு பதினையந்து வருட தண்டனை கிடைக்கிறது. மிஸ்கின் மறுபடியும் மனநலம் பாதிக்கப்பட்டு மனநலவிடுதியில் சேர்க்கப்படுகிறான்.

தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் நாவலில் வரும் கதாபாத்திரங்கள் வெறும் கதாபாத்திரங்கள் அல்ல.அவை கருத்துருவகங்கள். குற்றமும் தண்டனையும் நாவலில் வரும் ரஸ்கோல்நிகோவ் ஒரு வட்டிக்கடை அம்மையாரை கொலை செய்கிறான். அங்கே எதிர்பாராத விதமாக வந்துவிடும் அவளின் தங்கையையும் கொலை செய்து விடுகிறான். ரஸ்கோல்நிகோவ் ஒரு கருத்தியல் அடிப்படையில் இந்த கொலையை செய்கிறான். மனிதர்களை இரண்டு வகையாக பிரிக்கலாம். ஒருவகையினர் சாதாரண மனிதர்கள். இவர்கள் சட்டத்திற்கும் , அறத்திற்கும் , விழுமியங்களுக்கும் கட்டுப்பட்டவர்கள். மற்றொரு வகையினர் உண்டு.இவர்கள் அதிமனிதர்கள். தாங்கள் செய்யும் செயலால் மானுட இனமே நண்மை அடையும் என்கிற போது அதன் பொருட்டு அவர்கள் எந்த செயலையும் செய்யலாம். எந்த கொலைகளும் செய்யலாம்.அவர்கள் எந்த சட்டத்திற்கும் கட்டுப்பட்டவர்கள் அல்ல.அவர்கள் தண்டிக்கப்படமாட்டார்கள். மாறாக அவர்கள் புரவலர்களாக கொண்டாடப்படுவார்கள்.இது ஒரு கருத்தியல். இந்த கருத்தியலை ரஸ்கோல்நிகோவ் என்ற எந்த அதிகாரமும் இல்லாத ஒரு மாணவன் நிகழ்த்தும்போது அது இரண்டு கொலைகளுடன் முடிந்து விடுகிறது. இது போன்ற ஒரு கருத்தியலை அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் உருவாக்கிக்கொண்டால் அது மானுடம் நினைத்துபார்க்கவே அஞ்சக்கூடிய பேரழிவாக முடிகிறது. அதற்கான சான்றுகள் இருபதாம் நூற்றாண்டு முழுவதும் விரவிக்கிடக்கிறது.

தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் இறுதி நாவலான கரமசோவ் சகோதரர்களில் இவான் கரமசோவ் சொல்லும் ஒரு வாக்கியம் 'கடவுள் இல்லையென்றால் பின் எல்லாம் அனுமதிக்கப்பட்டவையே' . தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் உலகத்திற்கான திறவுகோல் இந்த வாக்கியம். இவான் கரமசோவ் ஒரு அறிவுஜீவியாக இருக்கிறான். அவனால் சேமர்டகோவ்வை மறைமுகமாக உந்தி தன் தந்தையை கொலை செய்ய வைக்க முடிகிறது. இவான் மேல் சொன்ன கருத்தியிலின் துணைக்கொண்டு தான் இதை செய்கிறான். கடவுள் இல்லையென்றால் கடவுளின் பெயரில் உருவாக்கப்பட்ட அறமும் விழுமியங்களும் இறக்ககின்றன. அறமும் விழுமியங்களும் இல்லாத ஒரு உலகில் எல்லாம் அனுமதிக்கப்பட்டவை. இங்கே இவான் கரமசோவ் என்ற அறிவுஜீவி கதாபாத்திரத்தை கருத்துருவகமாக மாற்றி சற்று விரித்தால் நாம் வந்து சேரும் சொல் விஞ்ஞானம்.

ஆம்.கடவுள் இல்லை என்ற எதிர்வினையில் தன் இருப்பை உருவாக்கிய ஐரோப்பிய நாத்திகவாதமும் அதன் சகோதரனான சோஷியலிசமும் கடவுளுக்கு மாற்றாக வைத்த பகுத்தறிவும் அதன் அனைத்து உரையாடல்கள், கலைகள், தத்துவங்கள் மூலமாக முன்னேற்றிய ஒரு துறையும் விஞ்ஞானமே. இன்று ஒரு விஞ்ஞானியால் எந்த அறப்பிரச்சனையும் இல்லாமல் அணுமின் நிலையத்தில் வேலை செய்ய முடிகிறது.சோதனை கூடத்தில் அமர்ந்து கொண்டு எந்த சலனமும் இல்லாமல் மரபணு மாற்று விதைகளை உருவாக்க முடிகிறது.இந்த விஞ்ஞானிகள் யார்? ஏதேனும் தனித்த ஒரு சமூக சூழலில் வளர்ந்தவர்களா? இல்லையே. நாம் வாழும் இதே சமூகத்தில் படித்து வளர்ந்த மத்திய தர வர்க்கத்தினர் தானே. அப்படியென்றால் எப்படி எந்த சலனமும் இல்லாமல் அவர்களால் இதை செய்ய முடிகிறது? இவானின் வாக்கியமே அதற்கான பதில்.

ஒரு புறம் மிகப்பெரிய அநீதிகளையும் , பேரழிவுகளையும் உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கும் விஞ்ஞானம், அரசு , நவீன முதலாளித்துவம் அல்லது கம்யூனிசம் (இரண்டும் ஒன்று தான்) அதே வலைப்பின்னலில் மறுமுனையில் மத்திய தர வர்க்கத்தினரை அதில் வேலை செய்பவர்களாகவும் நுகர்வோராகவும் இருக்கும் படி செய்ய முடிந்திருக்கிறது. நாமும் எந்த குற்றவுணர்வும் இல்லாமல் அந்த வலையில் முன்னேறிய படி இருக்கிறோம். நமது கைகளில் ரத்தக்கறை படிந்திருக்கிறது. கூட்டு பாவம் என்ற வார்த்தையை பிரயோகப்படுத்துகிறார் கரமசோவ் சகோதரர்கள் நாவலில் வரும் பாதிரியார் ஜோஷிமா.இவை எல்லாம் சாத்தியமானதுக்கு கடவுளை கொண்றுவிட்டு அந்த இடத்தை பிடித்த விஞ்ஞானத்தால் தன்னளவில் அறத்தையோ , விழுமியங்களையோ உருவாக்க முடியவில்லை என்பதே காரணம் .விஞ்ஞானம் என்ற சட்டகத்துக்குள் அதற்கான இடமே இல்லை.இதை முன்னறிவித்தவர் தஸ்தாயெவ்ஸ்கி.விஞ்ஞானம் குறித்து எந்தவிதமான அறிதலும் இல்லாமல் தஸ்தாயெவ்ஸ்கி இதை சொல்லவில்லை. கரமசோவ் சகோதரர்கள் நாவலில் அவர் அந்த காலகட்டத்தின் விஞ்ஞான வளர்ச்சியை உரையாடல்களை மேலோட்டமாக அல்ல மிக தீவிரமாக அறிந்திருக்கார் என்பதற்கான தடயங்கள் இருக்கிறது.

இந்த தூய அறிவுக்கு எதிர் நிலையில் அவர் மற்றொரு கருத்துருவகத்தை நிறுவுகிறார்.அதுவே அமைப்புக்கு வெளியே இருக்கும் கிறுஸ்து. இந்த கிறுஸ்துவின் கருத்துருவக கதாபாத்திரங்களே அல்யோஷா(கரமசோவ் சகோதரர்கள்), மிஸ்கின் ( பேதை) , ஒரளவு வரை சோனியா( குற்றமும் தண்டனையும்) .இங்கே அல்யோஷா மடத்திலிருப்பதும், மிஸ்கின் மனநலவிடுதியிலிருந்து திரும்புவதும், சோனியா விலைமாதுவாக இருப்பதும் தற்செயல் அல்ல.இவர்கள் மைய அமைப்புக்கு வெளியே இருக்கிறார்கள்.பணம் என்பது லெளகீகத்தை குறிக்குமென்றால் பணத்தின் மீது மதிப்பு அற்றவர்கள். பேதை நாவலில் ஒருவர் மிஸ்கினை பற்றி சொல்லும் போது ஸ்லாவோவிரும்பி (Slavophile) என்று குறிப்பிடுவார். ஸ்லாவோவிரும்பி என்பது மேற்கு ஐரோப்பாவின் தாக்கத்தை எதிர்ப்பது. பேதை நாவலில் மிஸ்கின் இரண்டு இடங்களில் மட்டுமே நீளமான உரையாடலை நிகழ்த்துகிறான்.

ஒன்று முதல் முறையாக ஜெனரல் யெபான்சின் வீட்டில் யெபான்சினின் மனைவியையும் அவரது மூன்று மகள்களையும் சந்திக்கும் போது மற்றோன்று ஒரு மாலை விருந்தில் . முதல் உரையாடல் மரண தண்டனை பற்றியது.இரண்டாவது உரையாடல் ரோமன் கத்தோலிக்கம் பற்றியது. ரோமன் கத்தோலிக்கம் பற்றி மிஸ்கின் சொல்வதே தஸ்தாயெவ்ஸ்கி எதை நினைத்து அச்சப்படுகிறார் என்பதை தெளிவாக உணர்த்துகிறது. ரோமன் கத்தோலிக்கத்தின் எதிர்வினை தான் ஐரோப்பிய நாத்திகவாதமும் , சோஷியலிசமும்.அவை ரோமன் கத்தோலிக்கத்தின் மீதான விரக்தியால் முளைத்தவை. அவை தன்னளவில் சுயமான சிந்தனைகள் அல்ல. சமயம் உருவாக்கிய அற நம்பிக்கை ரோமன் கத்தோலிக்கத்தால் இல்லாமல் போனதால் அவற்றை மறுபடியும் இவை மீள்உருவாக்கம் செய்ய முயல்கின்றன.ஆன்மிக தாகத்தில் இருக்கும் மானுட குலத்தின் தாகத்தை தணிய வைக்கவும் காப்பாற்றவும் இவை முயல்கின்றன.

அதை கிறுஸ்துவின் மூலமாக அல்லாமல் வன்முறையால் செய்ய முயல்கின்றன. இவை மிக பெரிய அழிவுகளை ஏற்படுத்தும் என்கிறான் மிஸ்கின். அதுவும் ரஷ்யாவில் அது பயங்கரமாக இருக்கும் என்கிறான். உண்மையில் நாம் ரோமன் கத்தோலிக்கத்தை எதிர்த்து ரஷ்ய வேர்களை நோக்கி மக்களை திருப்ப வேண்டும் என்கிறான்.அப்போது ஒருவர் சொல்கிறார் நீங்கள் சமூகத்தோடு பழக பழக இவை எல்லாம் பெரிய விஷயங்களாக தெரியாது என்று. இது முக்கியமான ஒரு வாக்கியம்.அதாவது தஸ்தாயெவ்ஸ்கி நிறுவனபடுத்தப்படாத அமைப்புக்கு வெளியே உள்ள ஒரு கிறுஸ்துவை யத்தினிக்கிறார். இந்த கதாபாத்திரங்கள் எல்லாமே பிறர் மீது அன்பை மட்டுமே செலுத்தக்கூடியவர்களாக இருக்கிறார்கள். இங்கே அன்பு என்பது தூய அன்பு.தூய அறிவுக்கு எதிரிடையாக தூய அன்பு.பிறரின் துன்பத்தை தன் துன்பமாக கருதுபவர்களாக இவர்கள் இருக்கிறார்கள்.அவர்களுக்காக அழுகிறார்கள்.துயரம் கொள்கிறார்கள்.மிஸ்கினிடமும் அல்யோஷாவிடமும் பிற கதாபாத்திரங்கள் தங்களின் அகத்தை சட்டென்று திறந்து கொள்கிறார்கள்.

கரமசோவ் சகோதரர்கள் நாவலில் மிக எளிதாக அல்யோஷாவை தன்னால் வசியப்படுத்திவிட முடியும் என்று குருஷன்காவின் உறவினான ராத்திகனிடம் சவடால் விடும் குருஷன்கா அல்யோஷா வந்த பின் அவனிடம் கிட்டத்தட்ட சரணாகதி என்பது போல் ஆகிறாள். குருஷன்கா மீது அதீத விருப்பத்தால் இருக்கும் திமித்ரியும் நாஸ்டாஸ்யா மீது அதீத விருப்புடன் இருக்கும் ரோகஸினும் முறையே அல்யோஷாவிடமும் மிஸ்கினிடமும் தங்களின் அந்தரங்கமான துயரத்தை பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள்.குற்றமும் தண்டனையும் நாவலில் மர்மலதேவ்வின் மூலம் சோனியா என்ற அவனது பெண்னை பற்றி மதுவகத்தில் வைத்து அறிந்து கொள்ளும் ரஸ்கோல்நிகோவ் தான் கொலை செய்த பின் அந்த கொலையை தான் ஏன் செய்தேன் என்பதை சோனியாவிடமே சொல்ல வேண்டும் என்று முடிவு செய்கிறான்.அதை போல தான் கொலை செய்தபின் சோனியாவிடம் சென்று அதை சொல்கிறான்.நான் நெப்போலியனாக விரும்பினேன்.அதனால் நான் கொலை செய்தேன் என்கிறான்.தன் தந்தை மர்மலதேவ் குடிகாரராக இருப்பதால் வீட்டின் பொருள் தேவைக்காக ஒரு சிறிய சூழ்ச்சியில் விலைமாதுவாகும் சோனியாவே பிறரின் துயரத்தை ஏற்றுக் கொள்ளக்கூடிய ஆத்மா என்பதை அவன் அறிவதால் அவளிடம் இதை சொல்கிறான்.உடனே சோனியா அழுதபடியே நாற்சந்திக்கு சென்று மானுட குலத்திற்கு முன் மண்டியிட்டு தான் ஒரு கொலைக்காரன் என்பதை பிரகடனம் செய் என்று சொல்கிறாள். இறுதியில் ரஸ்கோல்நிகோவ்வும் அப்படியே செய்கிறான்.

அல்யோஷாவையும் மிஸ்கினையும் எடுத்துக்கொண்டால் அவர்களால் எந்த ஒரு சம்பவத்தை நிகழ்த்தவோ நிகழாமல் தடுக்கவோ முடியவில்லை.மிஸ்கினால் நாஸ்டாஷியாவின் கொலையையோ அல்யோஷாவால் தன் தந்தையின் கொலையையோ தடுத்து நிறுத்த இயலவில்லை. ஒரு வகையில் பார்த்தால் அவர்களின் தூய அன்பை கண்டு எல்லோரும் அஞ்சுகிறார்கள்.இவான் கரமசோவால் ஒரு குறிப்பட்ட கட்டத்திற்குப்பின் அல்யோஷாவின் இருப்பை பொறுத்துக்கொள்ளவே முடியவில்லை. பேதை நாவலில் இப்போலிட் மிஸ்கினை நேரடியாகவே தூற்றுகிறான்.நமக்கு லெளகீகமான ஒரு அன்பை ஏற்றுக்கொள்வதில் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை.

ஆனால் எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் வெறுமன செலுத்தப்படும் தூயஅன்பு நம்மை அச்சுறுத்துகிறது.இங்கே மேலும் ஒரு விஷயம் இருக்கிறது.ஒரு குரல் அமைப்புக்கு வெளியிலிருந்து வரும் போது அது எல்லாவகைப்பட்ட மனிதர்களையும் சலனமடைய நிம்மதியிழக்க செய்கிறது.உதாரணமாக இன்று மனித உரிமை குறித்து , நாட்டார் கலைகள் அழிவது குறித்து, பழங்குடியினர் தங்கள் இருப்பிடத்தைவிட்டு துரத்தப்படுவது குறித்து, விவசாயிகளின் தற்கொலைகள் குறித்து , உலகமயமாதலின் பிரச்சனைகள் குறித்து , அணு பெளதீகம் குறித்து, மரபணு மாற்று விதைகளை குறித்து என்று எவை குறித்தும் நாம் அக்வாபீனா பொத்தல்களை மேடையில் வைத்துக்கொண்டு பேசலாம். ஆனால் அவற்றை குறித்து பேசும் போதே குறியீட்டு தளத்தில் நவீன முதலாளிகளுக்கும் அரசுக்கும் ஒரு தந்தி அனுப்புகிறோம்.நாங்கள் இந்த அமைப்பின் சலுகைகளையும் செளகரியங்களையும் மிகவும் விரும்புகிறோம் . உண்மையில் நாங்கள் விரும்புவது மாற்றம் அல்ல மாறாக Status Quo தான் என்று. உடனே கார்ப்ரேட்கள் மகிழ்ச்சி கொள்கின்றனர்.பிரச்சனை எதுவும் இல்லையென்றான பின் நமக்கு உதவிகள் செய்யக்கூட முன்வருகிறார்கள்.

இப்படித்தான் நாட்டார் கலைகள் குறித்தும் நாட்டார் பண்பாடு குறித்தும் ஆராய கார்ப்ரேட் உதவி செய்யும் அபத்தத்தை நம்மால் பார்க்க முடிகிறது.ஆக, இந்த அமைப்புக்குள் இருந்து கொண்டே எழுப்பப்படும் குரல்கள் மையத்தில் கலக்கின்றன. அப்படியல்லாமல் அமைப்புக்கு வெளியில் இருக்கும் குரல்கள் சேர்ந்து ஒலிக்கும் போது அது மிகப்பெரிய சலனத்தையும் அச்சத்தையும் மையத்தில் ஏற்படுத்துகிறது.உடனே அந்த குரல் ஒடுக்கப்படுகிறது.ஆனால் அது தான் உண்மையான மாற்று குரல்.தஸ்தாயெவ்ஸ்கியும் அப்படிப்பட்ட ஒரு மாற்று குரலை ஒலிக்கச்செய்கிறார்.அது புரட்சியின் குரலாகவோ கலகக் குரலாகவோ அல்லாமல் தூய அன்பின் குரலாக இருக்கிறது.அதுவே தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் குரல்.

அவர் நாவலின் இருமைகள் மிஸ்கின் X ரோகஸின், ரஸ்கோல்நிகோவ் X சோனியா ,இவான் X அல்யோஷா சந்தித்துக்கொண்டு மிக அந்தரங்கமான உரையாடல்களை நிகழ்த்திகொள்கின்றனர்.இவையே தஸ்தாயெவ்ஸ்கி நாவல்களின் நாடகீயத் தருணங்களின் உச்சம்.கரமசோவ் சகோதரர்கள் நாவலில் வரும் புகழ்பெற்ற The Grand Inquistor இவான் கரமசோவ் அல்யோஷாவிடம் உரையாடலில் சொல்லும் புனைவே..அவரின் நாவல்களை தனித்த ஒன்றாக அல்லாமல் இனைத்து பார்க்கும் போது அதில் ஒரு தொடர்ச்சியை பார்க்க முடிகிறது.ரோகஸினில் திமித்ரியையும் , ஸ்விட்ரிகைலோவ்வில் தந்தை கரமசோவையும் , மிஸ்கினில் அல்யோஷாவையும் சோனியாவையும் , குருஷன்காவில் நாஸ்டாஸ்யியாவையும், ரஸ்கோல்நிகோவில் இவானையும் நாம் பார்க்கலாம்.கரமசோவ் சகோதரர்கள் நாவலில் வரும் கோல்யாவும் பேதை நாவில் வரும் கோல்யாவும் கிட்டத்தட்ட ஒரே சிறுவன் தான்.அவர் ஒரு இருமையை உருவாக்கினாலும் அதில் பிரச்சாரம் இல்லை.

திமத்ரி அதீத விருப்பால் துரத்தப்படுபவன்.அதை முன்னிட்டு பல தவறுகளை செய்பவன். ஆனால் அவனின் தொலைந்து போன பால்ய காலம் ஒன்று உள்ளது.ஹெர்ஸன்டியூப் என்ற மருத்துவர் மூலமாக நாவலின் இறுதியில் அது நீதிமன்றத்தில் பேசப்படுகிறது.அதே போல ரோகஸின் பற்றிய ஒரு சித்திரத்தை வரையும் போது அவன் மட்டும் நாஸ்டாஸ்யா மீதான அதீத விருப்பால் உந்தப்படாமல் இருந்தால் ஒரு கட்டளைக்கு அடிபணியும் பெண்னை திருமணம் செய்து கொண்டு அவனது தந்தையை போலவே பெரும் செல்வம் ஈட்டக்கூடியவனாக இறுதியில் சகாப்ட்சி (Skoptsy) போன்ற ஒரு ரகசிய குழுவின் நம்பிக்கையை ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியவாக அவன் வாழ்க்கையை வடிவமைத்துக்கொள்வான் என்று மிஸ்கினும் நாஸ்டாஸியாவும் சொல்கிறார்கள்.ரோகஸின் இருண்மையானவன் தான் என்றாலும் அவன் தீமையின் உருவம் அல்ல.

அவரின் பெண்கள் பெரும்பாலும் அழகிகள் அல்ல.மாறாக பேரழகிகள்.துயரத்தில் இருப்பவர்கள்.தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் மைய கதாபாத்திரங்கள் எத்தனை முக்கியமானவையோ அதே அளவுக்கு முக்கியமானவை அவரின் குறும் கதாபாத்திரங்கள்.உதாரணமாக குற்றமும் தண்டனையும் நாவலில் வரும் மர்மலதேவ்.சோனியாவின் தந்தையான மர்மலதேவ் குடிகாரர்.ஆழமான முறையில் தான் பிறரால் மதிக்கப்படவில்லை என்பதை ஒருவன் உணரும் போதே ஒருவன் குடிக்கிறான் என்று மர்மலதேவ் ஒரிடத்தில் சொல்கிறார். இது மர்மலதேவ் கதாபாத்திரத்தை பற்றிய ஒரு முக்கியமான சித்திரத்தை ஏற்படுத்தும் வரி. அது போல பேதை நாவலில் வரும் இப்போலிட். அவன் காசநோயால் பாதிக்கப்பட்டவன். மரணத்தை எதிர்நோக்குபவனின் பார்வையில் இந்த உலகம் எப்படி காட்சியளிக்கிறது என்பதை 'ஒரு அவசியமான விளக்கம்' என்ற அறிக்கையில் அவன் விளக்குவது நாவலின் முக்கியமான இடம்.ஒரு சாதாரணமானவன் அந்தி பொழுதை பார்பதற்கும் ஒரு நோயாளி அந்தி பொழுதை பார்ப்தற்கும் இடையில் இருக்கும் வித்தியாசத்தை நாம் இந்த இப்போலிட்டின் அறிக்கையில் கண்டுகொள்ளலாம்.இங்கே ஒரு விஷயத்தை மிக அழுத்தி சொல்ல வேண்டும்.

தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் நாவலின் முக்கிய விஷயமே இப்படி ஒரு குடிகாரனின் குரல் ஒரு நோயாளியின் குரல் என எல்லா குரல்களையும் ஒலிக்கச்செய்வது தான்.மேலும் அவர் தன் நாவல்களில் மைய கதாபாத்திரங்களின் பிரச்சனைகளை குறும்பாத்திரங்கள் வழியாக சொல்லவும் செய்கிறார்.உதாரணமாக ரஸ்கோல்நிகோவை புரிந்து கொள்ள ஸ்விட்ரிகைலோவ் கதாபாத்திரம் பெரிய அளவில் உதவி செய்கிறது.ஸ்விட்ரிகைலோவ் ரஸ்கோல்நிகோவின் தங்கை துனியா வேலை செய்த வீட்டின் முதலாளி.துனியா மீதான தன் பாலியல் வேட்கைக்காக அவளை தொடர்ந்து துரத்துபவன்.பதினையந்து வயது சிறுமியின் தற்கொலைக்கு காரணமானவன் என்று சொல்லபடுபவன்.ஒரிடத்தில் ஸ்விட்ரிகைலோவ் ரஸ்கோல்நிகோவை சந்திக்கும் போது சொல்வான் பெண்களால் தனக்கு மகிழ்ச்சி கிடைக்கிறது என்கிற போது அதைத்தான எதன் பொருட்டு நிறுத்திக்கொள்ள வேண்டும் என. நாவலின் இறுதியில் துனியா அவனுடைய பாலியல் இச்சைக்கு இனங்க மறுக்கும் போது சட்டென்று அவனுள் ஏற்படும் கீழ்மையிலிருந்து மேன்மைக்கான உச்சத்தில் தற்கொலை செய்து கொள்கிறான்.ஸ்விட்ரிகைலோவ் எப்படி தன் பாலியல் விருப்பத்தின் காரணமாக தான் செய்யும் எந்த செயலுக்கும் குற்றவுணர்வு கொள்ளாமல் இருக்கிறானோ அதுபோல ரஸ்கோல்நிகோவின் கொலையையும் தன் இருப்பின் நிறைவுக்கான கொலையாக அமைகிறது.மேலும் நாவலின் போக்கை புரிந்து கொள்ள நாவலில் சில குறியீடுகளை உபயோபடுத்துகிறார். ஒரு குதிரையை அதிக அளவில் மது அருந்திய ஒருவன் மிக மூர்க்கமாக அடித்து தன் குரூர மகிழ்ச்சிக்காக கொலை செய்வதாக ரஸ்கோல்நிகோவ் ஒரு கனவை காண்கிறான்.ஒரு வகையில் ரஸ்கோல்நிகோவ் செய்யும் கொலையும் அது போல தன் இருப்பின் நிறைவுக்காக செய்யப்படும் கொலையாக அமைகிறது என்பதை இந்த கனவு உணர்த்துகிறது.

பேதை நாவலில் ஹோன்ஸ் ஹோல்பின் என்ற ஒவியர் வரைந்த கிறுஸ்துவின் ஒவியம் ஒன்று வருகிறது. கிறுஸ்து சிலுவையிலிருந்து அகற்றப்பட்டு படுத்த நிலையிலிருக்கும் ஒரு காட்சியை சித்திரக்கும் ஒவியம். இதுவும் இந்த நாவலை புரிந்துகொள்ள ஒரு குறியீடுதான். இந்த கிறுஸ்து வலியும் வேதனையும் கொண்ட ஒரு எளிய மனிதனாக இயற்கையின் மிகப்பெரிய சக்திக்குமுன் தோற்றுபோனவனாக இருக்கிறார்.இயற்கையின் நியதிகளை மீறி லாசரஸை உயிர்பிக்க செய்த கிறுஸ்து அதே இயற்கை என்னும் மிகப்பெரிய கொடிய விலங்கின் முன் மீள்உயிர்ப்பாகான எந்த அறிகுறியும் இல்லாமல் இருக்கிறார். இது பார்ப்பவர்களின் நம்பிக்கையை இழக்க செய்வதாக இருக்கிறது. மிஸ்கினும் நாவலின் இறுதியில் யதார்த்த உலகின் விளையாட்டுகளால் மறுபடியும் மனநலம் குன்றியவானாகிறான். தான் ஒலிக்கச்செய்யும் குரல் யதார்த்தத்தில் ஒலிக்க முடியாத குரலோ என்று தஸ்தாயெவ்ஸ்கி அச்சப்படுகிறார்.தூய அன்பு அறிவின் முன் தோற்றுவிடுமோ என்று பதறுகிறார்.தஸ்தாயெவ்ஸ்கி எதையெல்லாம் நினைத்து அச்சப்பட்டாரோ பதறினாரோ அவையெல்லாம் இன்று அரங்கேறிய வண்ணம் இருக்கின்றன.நாம் அவற்றை நிகழ்த்துவோராகவும் அவற்றின் சாட்சிகளாகவும் இருந்துகொண்டிருக்கிறோம்.நாம் வேறு என்ன செய்து விட போகிறோம்?

தஸ்தாயெவ்ஸ்கியை ஒரு வாசகனுக்கு மிக முக்கியமாக இளைஞனுக்கு மிகவும் நெருக்கமானவராக இருக்கிறார். அவரிடம் நீங்கள் உங்களின் இயற்பியல் சந்தேகங்களிலிருந்து உங்கள் காதலர் உங்களிடம் இரண்டு நாட்களாக பேசவில்லை என்பது வரை எதைகுறித்தும் புகைபிடித்துக்கொண்டோ மதுவகத்தில் அமர்ந்துகொண்டோ பேசலாம். உடனே டால்ஸ்டாய் போல கையை உயர்த்திக்கொண்டு உங்களுக்கு அவர் ஆசிர்வாதம் செய்து துன்புறுத்தமாட்டார். அறிவுரைகளோ , ஆலோசனைகளோ வழங்கமாட்டார்.மாறாக உங்களுக்காக துயரம் கொள்வார். அப்போது தாராளமாக நீங்கள் அவர் தோளில் சாய்ந்து கொள்ளலாம். அப்போது கொதி நெருப்பில் நிற்பவனின் முனுமுனுப்பு ஒசை உங்களுக்கு கேட்கக்கூடும்.அதுவே தஸ்தாயெவ்ஸ்கியின் புத்தகங்களில் நாம் கேட்கும் ஒசை.