நிலவும் இல்லை விரலும் இல்லை

எனது அணைத்து எண்ணங்களும்
வடிந்துவிட்ட பிறகு
நான் வனத்திற்குள் வழுவிச்சென்று
காட்டு கடுகுச் செடிக் கொத்தை
சேகரிக்கிறேன்.
பாசிபடர்ந்த சிறுவெளியின் வழி
செல்லும் சிறுஓடை போல
நானும் அரவமற்று
ஒளிபுக தெளிகிறேன்.

When all thoughts
Are exhausted
I slip into the woods
And gather
A pile of shepherd's purse.

Like the little stream
Making its way
Through the mossy crevices
I, too, quietly
Turn clear and transparent.

*

வயல்களிலிருந்து பறிக்கப்பட்ட

காட்டு ரோஜாக்கள்

எங்கும் கரகரக்கும் தவளைகள்:

அவற்றை உங்கள் மதுவில் மிதக்கவிடுங்கள்

ஒவ்வொரு நிமிடத்தையும் துய்த்து மகிழுங்கள்!

Wild roses,
Plucked from fields
Full of croaking frogs:
Float them in your wine
And enjoy every minute!

*

மரங்களும் செடிகளும் சூழ

வறட்டு பிடிவாதத்தோடு,நான் தனியாக இருக்கிறேன்

தவறுகளிலிருந்து சரிகளை கற்க சோம்பலாக இருக்கிறது

மற்றவர்களை மறந்து நான் என்னைப் பார்த்து சிரிக்கிறேன்,

என் மெல்லிய கால்களை உயர்த்தி,நான் ஓடையை கடக்கிறேன்

வசந்தத்தின் பருவநிலையால் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட

என் கையில் ஒரு சாக்குப்பை.

நான் இப்படியாக வாழ்கிறேன்,எதன் பொருட்டும் எனக்கு வேண்டாம்

இந்த உலகத்தோடு சமாதானம்.

உங்கள் விரல் நிலவை சுட்டுகிறது

ஆனால் நிலவு வரும் வரை விரல் திசையற்றது

நிலவுக்கும் விரலுக்கும் என்ன உறவு

அவை கட்டுண்டவையா அல்லது தனித்த பொருட்களா?

அறியாமையின் கடலால் சூழப்பட்டு

தொடக்க நிலையில் இருப்பவர்களுக்கான கேள்விகள் இவை.

உருவகங்களை கடந்து பார்ப்பவர் அறிவார்

நிலவும் இல்லை விரலும் இல்லை.

In stubborn stupidity, I live on alone
befriended by trees and herbs.
Too lazy to learn right from wrong,
I laugh at myself, ignoring others.
Lifting my bony shanks, I cross the stream,
a sack in my hand, blessed by spring weather.
Living thus, I want for nothing,
at peace with all the world.
Your finger points to the moon,
but the finger is blind until the moon appears.
What connection has moon and finger?
Are they separate objects or bound?
This is a question for beginners
wrapped in seas of ignorance.
Yet one who looks beyond metaphor
knows there is no finger; there is no moon.

*